انواع HDR تلویزیون های سامسونگ

بیایم در همین ابتدای امر در کنار توضیح و تشریح کامل و اجمالی خود استاندارد HDR به زیر شاخه های مهم اون بپردازیم سپس هرکدام را سوا هم بررسی کنیم؛ این تکنولوژی پس از منسوخ شدن تکنولوژی 3D در اواخر سال 2016 تکنولوژی و استاندارد های متادیتای HDR وارد صنعت تصویر شدن و بدر به نمایش گذاشتن دقت و کیفیتی از تصویر که تا قبل از اون ممکن نبود. فرمت HDR درواقع میشه High Dynamic Range یا طیف گسترده داینامیکی که به جزئیاتی از تصویر اشاره داره که در محتوای معمول قابل انتقال و نمایش نبودن اینکه بشه هر فریم رو کد گذاری رنگی و روشنایی و دقتی کرد و جزئیات و هایلایت های هر فریم و هر قسمت تصویر رو متناسب با آنچه که کارگردان و سازنده توقع داشته و هدفش بوده به نمایش دربیاد که تحول شگرفی در این صنعت بود.

این HDR ها امروزه انواع زیر شاخه دارن مثلا HDR10 یک استاندارد بسیار مقبول و باکیفیت برای تمامی تلویزیون های HDR امروزی هست که تقریبا بیش از 90 درصد تلویزیون های امروزی از این استاندارد پشتیبانی میکنن اما خوب کمتر از 30درصد اون ها میتونن به واقع این استاندارد رو آنطور که باید به نمایش بذارن.

استاندارد هایی مانند Dolby Vision که تحت انحصار الجی هست و دیگر کمپانی های بزرگ مانند سونی و پاناسونیک و شیاومی و فیلیپس و هایسنس هم لایسنس این استاندارد رو تهیه کردن و در تولیدات خودشون به کار میبرن. این استاندراد از HDR باکیفیت ترین و حجیم ترین پهنای باند و دیتارو میتونه انتقال بده و نهایت کیفیت HDR امروزی رو میشه در اون بکار برد که تنها HDR با عمق رنگ 12بیتی و همچنین تنظیم روشنایی حتی تا 10000 نیت رو داره که عمق رنگی HDR10 معمول 10 بیتی و نهایت روشنایی قابل درک اون هم 2000 نیت تا 3000 نیت هست به واقع. در ظر داشته باشید که هیچ تلویزیونی از سامسونگ سر لج با این تکنولوژی و استاندارد بشدت بالارده و خاص، از دالبی ویژن پشتیبانی نمیکنن و تماما استاندارد HDR جایگزین اون که سطح پایینتری هم داره یعنی HDR10 Plus رو بهره‌مند هستند.

استاندارد HDR 10 Plus هم به تازگی از طرف سامسونگ شاهد هستیم و میبینیم که این غول کره ای هیچ جوره زیر بار رقیب خودش نمیره و استاندارد های انحصاری ال‌جی بهره نمیبره و رقیب اون رو به عرضه میرسونه که قصد این HDR هم رقابت با Dolby Vision بود اما با اینکه متادیتاهای پیچیده تری از HDR10 معمولی رو با دامنه های گسترده تر جزئیات و رنگ ها به نمایش میذاره اما با عمق رنگ 10بیتی نمیتونه به Dolby Vision برسه و در واقع این یکی از ضعف های برند سامسونگ هم بح حساب میاد کاشکی از Dolby Vision هم میومد در مدل هاش استفاده میکرد تا شاهد پرفورمنس فوق‌العاده این استاندارد بر روی نمایشگر های قدرتمند این کمپانی هم باشیم.

HDR Advanced یا HDR پیشرفته هم قابلیت تلویزیون های امروزی و به خصوص بالارده هست که میتونن محتوای SDR ساده رو به HDR تبدیل کنن و نمایش بدن درحالی که اون محتوا ذاتا HDR ساخته نشده و متقابلا خیلی هم تفاوت کیفی رو نمیبینیم این خیلی به چیپ تصویر تلویزیون ربط داره که چطور پردازش رو براش تدارک ببینه که در این بخش چیپ تصویر های سونی رو مثال میزنیم یعنی خانواده X1 و XR دقیق ترین و گسترده ترین و بهترین عملکرد رو در پردازش تصویر و درک سورس ورودی دارن که عملکردشون هم در این بخش استثنا نیست و بهتر از باقی رقبای بازار هست. البته پاناسونیک هم در این سطح هست اما سامسونگ کمی در خصوص چیپ تصویر فاصله داره با این دو برند گودزیلایی.

استاندراد HLG هم نوعی از زیر شاخه های تکمیلی HDR هست و وظیفه تنظیم طیف نوری سورس رو با نمایشگر داره.

همچنین تلویزیون های HDR برای اینکه نهایت تطابق خودشون رو با کد های متادیتای سورس و نمایشگر خودشون بدن که تقریبا تمامی تلویزیون های امروزی طوری نیستن که 100درصد اونطور که محتوا میطلبه نمایش رو انجام بدن پس لازم به این تطبیق دیتایی سورس در خصوص رنگ ها و روشنایی و جزئیات سورس پخش با نمایشگر هست که Dynamic Tone Mapping در خصوص فیلم ها و ویدیو های HDR و همچنین HGIG در خصوص گیم ها کمک میکنن تا بهترین حالت ممکن برای تطبیق سورس و توانایی نمایشگر و تلویزیون ایجاد بشه و نمایش هرچه بهتر صورت بپذیره.

متاسفانه همونطور که باید متوجه شده باشید استاندارد Dolby Vision اینجا در خصوص تولیدات سامسونگ دیده نمیشه و به جاش HDR 10 Plus قرار گرفته یعنی سامسونگ به وضوح سر لج بازی با برند قدرتمند و رقیب دیرینه وطنی خودش یعنی ال جی نیومده این لایسنس HDR بسیار کامل رو تهیه کنه و در محصولات خودش نیز به کار بگیره.

بهترین تلویزیون های سامسونگ HDR